Çelişkiler Şiiri - Abdurrahman Kaan Köker

Seni görüyorum,
gözlerini görüyorum.
Işık saçıyorsun,
gülümsüyorsun.
Yüzünde;
en pahalı çiçekleri kıskandıran
papatyalar ısrar ediyor,
eşsiz bahçeler
çehrende.
Lakin ben kahroluyorum
çünkü;
sana uzanamıyorum,
seni saramıyorum,
seni...

Seni yaşayamıyorum
kahroluyorum
ve düşünüyorum...
Artık benim için
hayal misin?
Yoksa kahreden bir gerçek mi?
.................................................

Sonra
yalvarıyorum,
Allah'ım ne olur
kahrolsam da
gerçek olsun!
Ama hayal içinde olsa da
ve ben
uyanmayayım
o hayal aleminden
hiç.

Ama öyle mi ya!
İşte,
işte yine yoksun
ve ben yine isyan ediyorum
ve yine ben
birkaç günde yazılan
binlerce sayfayı;
satırların arasında asırları tüketerek
yeniden yeniden
çeviriyorum.
Derken asırlar geçiyor
ve ben
yine
seninle ama sensizim.
Yine aynı film
ve yine
hep aynı
hep aynı
hep ama
ama hep aynı.