Çelişki yaşamdır çoğukez

kendi halinde bir gecenin
masumane karanlığına bırakarak aşkı
yaşadım sensizliği..
kanamayan ama ağrıyan yaralar gibi
için için yandı yokluğun..
bıraktıktan sonra beni..
ne ilginçtir ama
sahibinin dayağına alışmış ve
sever de döver de diyerek
kendi sefilliğine kılıf arayan
aciz köpeği hatırlattı olmayışın bana..
yazın sıcağından yazıya sığındığım
böyle bir gece düştün aklıma
aşkımız kelime aralarında boşluk
hem öyle bir boşluk ki bu..
insanın kendi yüreğiyle ölmesidir
satırbaşları..

eskiden olsa
ölümsüz aşktan koruduğun gibi kendini
korurdum belki yokluğundan sevgimi
şimdi saçmasapan bir şiirle çıkarıyorum
biten saçmasapan bir aşkın keyfini..