Çelişki Şiiri - İrfan Bakırcı

aynı coğrafyada aynı havayı teneffüs etsekte
aslında ayrıydık seninle.

yıldızlar kadar uzaktık birbirimize
bir o kadar ışığa dönük,
bir o kdar sönük.
kıvılcımdık birer çakmak taşında,
bir o kadar ateşe kırgın,
bir o kadar hayata dargın.
tedirgindik sevda ihtilallerinden,
bir o kadar heybetli,
bir o kadar merhametli.

namlulara boyun eğmemiştik,
ablukaları hiç bilmiştik,
ölümüne sevmiştik, sevilmemiştik.
feleğe yenilmiş, hep kaybetmiştik.
üzülmemiştik, ezilmiştik.
bir o kadar vurgun,
bir o kadar sürgün.
gelip geçici, haliyle faniydik.
bir varmış bir yomuştuk.
dünya misali yalandık,
bir o kadar inançlı,
bir okadar manalı.
ama olmadı.
sonumuz olamadı.

yolumuz kesişmedi bir türlü hiçbir kavşakta.
aynı semalarda kanat çırpardık oysa.
aynı gölde yüzerdik
aynı ekmeği yer, aynı sudan içerdik.
aynı halayda mendil sallar;
birbirimizi bilemezdik.
kurşun sağanaklarında taze fidanlar ekerdik.
lakin bir o kadar çaresizdik.
bir okadar yeşeremezdik...