Çelişki Şiiri - İsmail Arslan

Aydınlıkta karanlığı yaşıyorum şuanda
Sonsuz ızdırapların tiryakisi gibi
Sanki aşina olmuş yüreğim acılara
Ve sanki aşık oldum ızdıraplara.
Asırları hüküm giymiş mahkum
Yada boynu son demlerini yaşayan
İdamlık gibi hayallerim sessiz
Hırçınlaşmak yok,haykırmak yok
Rıza gösterir gibiyim kadere içten
Kaçacak hiçbir yerim yurdum yok
Demir kıskaçta duygularım ezik
İki elim iki tarafta kelepçeli
Dipsiz bir kuyudayım başım dik
Görmez ışığı gözlerim,karanlık
Her taraf koyu gözlerim yere eğik
Uzatırım ellerimi boş ve boşluk
Düşünceler at tepen süvariler gibi beynimde
Harman olmuş ayrılmış dağınık
Sırıtır suratımda acının izleri
Ve şekillenir kederim,okunur
Gözlerimde nefretin dilleri
Ufacık mimik bile sinirime dokunur
Bir vahşi bakar gözlerim sessiz
Ve sessiz dağları bile eritir sesim
Bin fersah uzağa giderde sitemim
Ne yazıkki hep kendi kendimi yerim
Bazan bir uç noktada dolaşırımda
Çoğu zaman aklımdan geçer sonsuzluk
Ve ben kaldırıp dağları bir elimle
Uçursam bulunan pislikleri nefesimle
Ve bakışlarımla çaktırsam şimşekleri
Ben bunları hep bunları isterim