Çelişki Şiiri - Abdulkadir Çakmak

Adım adım erirken, ayaklarım altında yollar.
Beynimi kemiren bu hoyrat düşünce.
Nereye, niye gittiğimi sorguluyor?.
Geçmişten geleceğe diyorum.
Yol uzun,sen yorgun diyor
Biliyorum,
Biliyorum
Attığım her adım.
Çocukluğumdan, anılarımdan uzaklaştırıyor her gün,
Gençliğimi, sevdamı karanlıklara gömüyor her gece.

İhtiras dolu yollar.
Izdırap dolu ben gibi bir yolcu.
Gönül bir kaç adım geride.
Akıl ise benden çok önce kat etmiş bu yolları
O da beni bıraktı gitti, sen gidince.

Uslan diyorum deli gönül uslan.
Kalma geride, yaklaş bana
Biliyorum
Mazi hoş, mazide kalan ne hoş.
Uzaklara bakıyorum, çok uzaklara, uzaklar bomboş.
Yanımda, yakınımda olan ise sevdama vurulan bir kelepçe.

Attığım adım kadar, yürüdüğüm yol kadar
Yollar benim.
Gittiğim yer benim.
Elimin uzandığı, ayaklarımın bastığı toprak benim.
Ne uzaklarda gözüm var, ne geride kalanda
Bir tek hayalim var seninle iki dakika,
Göz göze gelmek, gözünün içine bakarak
Yol sensin, yolcu benim demek.
Derman sensin, sancı benim demek.
Sensizlik zor olsa da be kadın,
yalnızlıkta güzel seni sevince.

Gözünün içine bakarak ah etmek istesemde
Geride kalanda; uzaklara, boşluğa bakanda
Yürü diyor yol uzun zaman kısa
Hoşcakal, hoşçakal geçmişte kalan.
Benim için yalan olan.
Hoşçakal.
Hoşçakal.