Çelişki Şiiri - Tayfun Deniz

Bilmediğini bilmek, adı hayat değil,
Görmediğini görmek, hayat! Adı olmasada,
Hayat bilinmeyenlerle dolu bir deniz olsa,
Asla çıkmaz içinden kafesin,
Kimi deryalara açılır, Gemide olsa; adı tehlike deyil artık,
Kim meydan okur bana, Kainat kendiside olsa,
Sadece bir yoldayım, baktım kafeslere,
Asıl adı hayat, içi karanlıkta olsa. adımı kafes? yoksa kafesmi hayat?
Bu eğlence boş olurdu bazen, bazen! bazen,
Gerçeğe gitmenin tek yolu hayal olsa, adı rüma mı?
Ben hayat olsam, salsa beni hayata, ufacık bir duamı?
Karanlıkta boğulmadan bulsam yolumu, duanın ufağı olmaz mı?
Yoksa dualarmı rüya? rüyamı dualar? Rüyamı kısa yoksa duamı?
Bilmiyorum, aşık olsam bazen,bir kelimeye,bazen bir hayale, ve;
Ya hayal gerçeğin aynası, ya rüyalarımda parlayan gerçeğin.
Her bir gün, Her bir dakika ve her bir saniye,
Bulsaydım yolumu karanlığa kapılmadan.
Hayallermi karanlık, yoksa karanlık hayallermi rüya?
Aynalarda ki ben de,gördüklerim kim? Eyvah...!
Hani derlerya, aydınlığa git, yolunu bul! geç olduğu vakit,
Derlerya hayatı yakala yeniden koş, koşki bulacaksın!
Belki yalan? Belki gerçek?
Ya söyleyenler rüya, yada dinleyen!
Yolunu ne karanlık kaplar, Nede kafese atar seni,
Evlerde yanan ışıklarda olmasa, hayal bu,
Adı; bazen ev, bazen ocak,bazen yuvada olsa,
Rüyada olsa hatta, yolu var zamanın! demedim!
Ayaklarımın altında deyil artık,
Yol! karanlıkta olsa, adı kafes deyil artık....