Bir defne yaprağını ezme telaşıyla
kokulu toynaklar.
Karanfil tadında nefeslere
tutkun sevdalar.
Nergis bakışlardan
nilüfer saflığında süzülmekte buğu.
Leylak yeninde demlenen ihtiras
tarçın kıvamında sızlanır.
Tenin kan kokulu güller otağı.
Yasemen nefesinde,
ürkek ceylanlar ağlamakta.
Ezilmiş defne ağıtlarıyla
geldim kapına.
Açmasan da bil
gelen benim.
Bilseydim gitmeyi kalır mıydım hiç?
Çırpınan kuş yüreğim
sevda bahçelerinin üveyki.
Erguvanların şavkı ışıtırken göğümü
Yoksun diye acılanmak reva mı?
Reva mı aşka uçan kelebeğin kanatlarını yakmak?
Reva mı…
Kayıt Tarihi : 29.5.2008 00:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!