Aşkın bıçak sırtı koylarında
çekildim dâra
ne ben senin olurum
bu divanda
ne de sen bana yâr
istiridye kıvamında
büyüyen yalnızlığıma
ne sen derman olursun
ne de ben...
Yağmurlu bir şubat gecesi
tutuşmuştu yangınım
miâdı belki de ömrümce olacak
yokluğunun acısı sanma
varlığınla onacak
Bir Süreyya uğradı semtime
sandım ki koptu kıyamet
mecnunum diyen Kays
kalk lahdinden kıyam et
sanırsın Leyla’dandır bu davet
Yanan gecelerimin eteklerinde sızı
kuytular inci avcılarını avutur ancak
dürr-i yektâ kâse-i fâğfûrda büyür
güllerim tende hârlanırken
gönlümde bir hicran uyur
Bazı geceler uzun sürer
aynalar gibi sırlanır tende yalnızlık
Sakın çıkma karşıma
severim, ölürsün
katilim olursun
bu ne çelişkili kurşun
Kayıt Tarihi : 20.6.2006 18:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!