"Çepni Serhat ÖZTÜRK" ismi, gün geçtikçe, -devamlı daha farklı kimliklere ve düşüncelere meylettiğimden ötürü,- insanların kafasında soru işaretleri uyandırmaya devam ediyor. İsmin içerdiği ve yansıttığı anlam; bir günde, hatta bırakın günü, birkaç saatte değişiveriyor. Esasında, bunun pek çeşitli sebepleri var. Onların en mühimi, refleksif düşüncenin* temel prensiplerimden biri hâline gelmesidir.
Bir bakarsınız ki ateşli bir idealistim... Israrlı ve kararlıyım, savunucuyum, aşık olmaktan da öteyim bir dine!*
Bunlar, geçmişimde en bariz şekilde görünür haldedirler. -Belki parça parça şu anımda da o türden izlenimler veriyor olabilirim, sizlere- Sonra...
Yine bir gün bakarsınız ki; her şeyden elini ayağını çekmiş, nihilist, apolitik, pesimist, pasif, durağan, sinmiş, vazgeçmiş birisiyim...
Ben buna, insanın en insan hâli diyorum. Bu davranışlar, bir sanatçıya has davranışlar, da diyorum. Ama bilinçlice, ama bilinçdışı. Bir bakarsınız ki günün birinde; antiteist, ateist bir adamım. Ve yine devir değişir de başka bir gün gelir, görürsünüz ki, apateist bir tavır takınıyorum.
Bir şeyde süreğen şekilde diretecek yapıya sahip değilim. Radikalist değilim ama radikal kararlar da alabilirim. Beni anlamak isteyenler, öncelikle; tab'en çelişik yaratıklar olduğumuzu bilmelilerdir.
Ne yani, çeşitli sınırlarla mı donatayım kendimi? Kaskatı bir yapıyla mı, eyleyeyim? Dogmatik bir fikri olgusal harekete çevirmeyle meşgul olup, böylelikle mi tüketeyim ömrümü? Yani; evrendeki minik bir noktayı bile dolduramayacak bedenimi, bir hiçi, trajikomik kendimi acı gerçeklerden mi sakınayım? Böyle avutur insan kendini. Ey kardeşlerim! Çelişik ve tutarsızca, doğama göre davranıp, var olup ışımayı ve böylelikle sona yaklaşıp da sönüp bitmeyi savuruyorum sizlere! Hem, fazla bağlılık, çok acı doğurur. Ne var şu hayatta o kadar bağlanacak? Şaşıyorum.
Şimdi aklıma geldi. Ne diyordu şairin biri?
- Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne. Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki. Çok sevmezsen, çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem. Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin. Senin değillermiş gibi davranacaksın. Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın. Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın. Çok eşyan olmayacak mesela evinde. Paldır küldür yürüyebileceksin. Çok sahiplenmeden, çok ait olmadan yaşayacaksın. Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi, hem de hep senin kalacakmış gibi hayat.
03:43
23.03.2023
Trabzon
Çepni Serhat ÖZTÜRK
Kayıt Tarihi : 23.3.2023 03:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!