Çelimsiz kaplan sessizliği

günlerdir aç ve susuzdu kaplan
halbuki çok rahat bir şekilde birini yiyebilirdi
ama çelimsizliğinden kendine güvenemiyordu
ve bu durumu karşısındakileri kibir dansına kaldırıyordu

tıpkı bilge kaplanın dediği gibi gücün kullanılmadığı
yerde boyunlar bükülüyordu
ama o hiçbir zaman böyle biri olmamıştı hor görülsede
o yaşamını amaçları ve kurallarıyla süslemişti

baskılar artıyor en yakın arkadaşları kükremesini söylüyordu artık dur demesi gerektiğini
vazgeçmek yada savaşmak sahi ne ile
kendi ile mi savaşacaktı ödün vermemek için

moralini yüksek tutmaya çalışıyordu ama bu açlığını bastırmıyordu ve yavaş yavaş hırlamaya başladı
midesi boş olduğu için sesi iyi çıkıyordu bu moralini
daha çok bozmuştu

ve nihayet o an gelmişti
ilk kükremesi kısa ve sessiz oldu sonuçlarını
gözlemek için hemen durmuştu işte tam o anda
kimsenin umrunda olmadığını fark ettiği o anda

midesinden hayır daha derinlerden bir kükremeyle
kükredi kaplan artık oda bir kaplandı aç yemek bekleyen vede tehditkar artık oda bir kaplandı her ne kadar çelimsiz olsada artık oda bir kaplandı ve sessizliği bozulmuştu bir kere