Bankta oturan bir adam
Adam hüzünlü
Tepede kocaman bir gökyüzü
Bir şeyler fısıldıyor kulağına
Adamın boynunda bir künye
Sararmış nemden
Eski günlerden kalma
Gözlerini karşıda ki çelimsiz ağaca dikti adam
Adam ağaçların çeşidini bilmezdi
Kuşlarında çeşidini bilmezdi
Bilmezdi balıklarında
insanlarında çeşidini.
Çelimsizdi ağaç
Adam ağacın kendisine benzediğini
düşünüyordu,
Ki olmasaydı düşündüğü gibi...
Adam öylece oturuyordu bankta
Hüzünlüydü adam
Hüzünlüydü her şey
Vardı on da bir şey
Kafiydi belki de mutlu görünmek için bir tebessüm
Bir kadın düşünüyordu adam
Hep düşündüğü
Düşünmeden edemediği bir kadın
Kadın güzeldi
Yaz akşamları kadar güzeldi
Adam çelimsizdi
Çelimsiz ağaç kadar çelimsizdi
Bankta öylece oturuyordu adam
Bir bank ne kadar yalnızsa
O kadar yalnızdı adam
Nasılda orta yerinden ikiye bölünmüştü adam
Özkan ÇalışKayıt Tarihi : 16.3.2014 01:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!