Çelikten Kadın Şiiri - Mustafa Turay

Kurtarılmış bir kara parçasıyım,
gölgemden sarkan akasya ağaçları
Bedenimde sonsuz arsızlığın parmak izleri var
Kuşatılmış bir de yüreğim var yekpare taştan
Baş ucumda asılı bir hayat sloganı:
‘’Hoyratlığın emrine girdim,
yüreğim iflah olmaz artık.’’
Oysa ben düşümü elementlere kaptırmış
bir yosun gibi derya taraftarıyım cenk sahilinde

Saçları kızıl ateş bir kadınla seviştim
Yüzünde yama gibi duran gözleriyle çelikten bir kadın
Terk edilmiş diyarlardan gelen bir kadın
Aşkta küstah, avarelikte acımasız
Hayata feleğin sillesini atmış,
geleceği belayla kuşanmış
Elleri bana mermi bir kadın

Adı dilimde pelesenk
Adı göğsümde vahşi bir hayvan
Teninden şerbet akan bir kadın
Kocaman harflerle yazılı yalnızlığımla düşünüyorum
Şimdi ne kadar zerresiyle bağlıdır hayata
ve hangi susturulmuş gezegendedir çelikten gözleriyle

Kurtarılmış bir kara parçasıyım,
gölgemden sarkan akasya ağaçları
Hatıramda uzun, serin ve hasırdan bir sedir
Oturmuş serserilerle geçmişimden günahlarımı ayıklarım
Söyle bana bahtsız ömrüm bu keder değil de nedir?

12-14 Ağustos 2022