Çelik Zırhlı Savaş Gemisi Şiiri - Ömer D ...

Yakınlarda sığınabileceğim üç-beş kayalık
Tutunabileceğim bir tanecik bile dal olsaydı
ya da uzaklardan kendini belli eden bir tane ıssız kıyı

Hiç o Çelik Zırhlı Savaş gemisine biner miydim? ..

Üstelik de oradan atmışlardı beni! ..

Hep yüzdüm, yüzdüm, yüzdüm...
Hep yüzüme vurup vurup geçen aynı rüzgarın sesi...
Durmadan kendi coşkularına beni şüphesiz ortak eden
Beni oradan oraya sürükleyen aynı dalgalar...
Burnumu, genzimi yakan tuzlu suyun kokusu...

Hep bıkmadan, aynı batan Güneş,
ara sıra kendini gösteren ay...
O sonsuz ufuklara bakıp bakıp,
Nedensizce umutlanışlar...
Ve yine koskoca okyanusta salınmaya devam kimsesiz...

Kusura bakma anne...
Sonsuz umutlarıma ara verdim
O Çelik Zırhlı Savaş Gemisine yine bindim.

Bu filikayla daha ne kadar dayanırdım? ..

Canım Canan’ım için olmasaydı
Hiç -bu canı kurtaracağım diye- o sulardan kendimi alır mıydım? !

Demek herkes bir yerde umutlarını o sulara bırakıyor anne? ..
Onun için mi bu kadar çirkin gemi doldurmuş denizleri? ..

Affet anne
O Çelik Zırhlı lanet gemiye yine bindim!

Birgün
O sonsuz sulara hediye ettiğim onca göz yaşımı
ellerinde bulacaksın

ve beni yine kabul edeceksin...

(Mart 2005)