yirmi dört mart iki bin üç, İstanbul.
Farklı renkler aynı tonda gözümde sönüyor
Gönlümde silikleşen bir dünya;
Her gün yeniden son buluyor
Tenim ve zihnim arasındaysa tek bir soru: Böyle olmak zorunda mıydı?
Yaz gecesi soğuk eser rüzgar
Kışınsa hep soğuktur zaten
Hoş, bana farketmiyor ya
Parmak uçlarımdan ciğerime kadar her yanım hep buz
Belki de içimi açıp
Ayazı getirmeliydim sizlere
Ayaz, sonsuz kış, tasvirsiz soğuk kasvet
Göze güzeldir fakat dokunması acı verir kan gibi
Bileğimde benden olmuş çelikten organım
Soğuk ve tatlı, çizdiğim en güzel resim
Kırmızı
Koyu kırmızı
Kan, kan, kan.
Asıl kırmızı damarımda değil gözlerimde
Asil ve yalnız, bir o kadar kuşkulu.
Alperen Furkan DendenKayıt Tarihi : 9.2.2024 00:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Alperen Furkan Denden](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/02/09/celik-siiri.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!