Çelik-Çomak Şiiri - Mustafa Can

Anlatırdı ilk halimi,
Dünya güzeli Annem;
Kabul gören evsaflardan uzak,
Yarı ölü,umutsuz bir candım.
Memeye hasret geçen günlerimde,
Komşu kadınların sütünden otlandım.
Tanımaya başladığımda kendimi,
Cılız,çelimsiz bir afacandım.
Köyde yaşıtlarımla hayvan güder,
Harmanda çelik-çomak oynardım.
Karasabanı sevmezdim,
Traktör’e hayrandım.
Sabah uyandığımızda,
Zifiri karanlıktı,
Cisimleri seçemezdik.
Yine de annem seslenirdi;
“Kalkın,kalkın öğlen oldu” derdi.
Sabah uykularına hasrettim.
Hasrettim,hayallerime,
Yarım kalan rüyalarıma,
Çocukluğuma hasrettim...

09.05.2006