Çelebi. Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Çıktım nezaket durağından; yol üstünde,
Bindim bir köy otobüsüne...

Yaylada buldum kendimi
Her yan yeşil mor pembe,
Erkek arılar gülşende...

Bazı çiçekler harap,
Savrurup yapraklarını, hırpalayıp bırakmış,
Onlarca eşek arıları...

Bir kadın gördüm ıssız bir yolda.
Başının üstünde su bakracı.

Canbaz bile bozar dengeyi
Sağ elinde bir bebe, sol elinde bir daha.
Güneş girer gözüne,
Şükrüyle bakar Allaha...

Bu gün yarın doğacak bir bebe var karnında,
Sıpa,
Sırtında sopa,

Yok yok adam çok severmiş ya karısını,
Kadın da öyle.

Bu yüzdendir kocası da sırtında...
Ay yüzlü kara gözlü kara yağız,
Gözleri çapaklı;

Kadının ilk göz ağrısı,
Bir de erkek evladı,
Sırtına biner zaman zaman anasının,
O da yorulduğunda...

Kadın bundan fazlasını taşır ya,
Her daim kefenini de taşır sırtında.

Sonra yine döndüm kente,
Duvarlarda resimler gördüm,
Ressamlar sergiler, tiyatrolar operalar.
Dedim ki medeni bir kent,
İnsanın ölüsü de dirisi de, olmalı büyük kentte...
İlim adap terbiye,
Talebimdi öğrenmeye

Eh biraz meraklıyım kelimelere, bu yüzden,
Gittim şehir kütüphanesine,
Baktım yüzlerce kitap devasa sözlükler,
Alıp birini okudum, ar ederim söyleyemem,
Her dilden küfür de var, ararmısın arsız hırsız, bey ağa beyefendi
Prens prenses kral,
Herif
Ayşe Elif,
Arif arife tarif te var...

Daha çok ta neler gördüm...

Yine bir gün davetliydim şiir dinletisi vardı gittim,
Anlı şanlı şairler, şiirseverler,
Okurlar, çelebiler...
Huşu içinde dinledim,

Dedim el/de neler de var, imrendim...

Döndüm sayfama ki
Bir kibarlık budalası, sağdırıp durur,
Duygularını...

Dedi bakalım ne dedi:

-Eskiden mertlik vardı; çıkarlardı er meydanına,
Şairler ozanlar atışırlardı...

Sürçü lisan olacak ama, sözlükten küfür de öğrenmişim,
İnsan oğlu hem rahmani, hem şeytani...

Şiirlerini sayfama asma,
Attırma kafamın tasını;
Topla tarağını tasını, hadi güle güle,
Sona erdi işine yaramaz; nezaketimin son kullanma tarihi.

Ey ilahi,
Sen lep dedin de ben anladım leblebi...

Ey açık göz;
Bırak medet ummayı,
Bir iki arapça farsça kelimeden,
Kimseye puan verme tanıyıp ta bilmeden...
Açıkça güreş! burası er meydanıdır,
Atletinde Türk bayrağı,
Dilinde türkçe,
Yarış delikanlıca yarış erkekçe.

Ben ben, ben hep ben deme,
Hakkımı yeme...
Sen daha lep demeden.
Anla işte!

Çelebi..

19/Aralık/2009/Bodrum