Malı mülkü canı, evlad ü iyali,
Eşkiyaya kurban ederdi ahali.
'Celâlîlik' dendi yapılan her zulme,
'Eşkiyalık' ismi, dilde kaldı tali.
Birisi geberse yenisi gelirdi,
Sanki yerden biten pıtraklar misali
Sap saman karışır, asayiş biterdi,
Fokurdar kaynardı, O devlet-i Alî
Elinde silahla çıkardı dağlara,
Herbirinin ortak adıydı 'celâlî'
Yavuz Selim Han'ın devrinde türedi,
Nesillere ünvan salmaktı hayali.
Her mazlumdan bir ah da O'na giderdi,
Her parmak gösterdi Bozoklu Celâl'i.
(İstanbul:27.01.2006)
Ekrem ŞamaKayıt Tarihi : 1.2.2006 16:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
-Kalem kılıçtan keskindir-
Kaleminize ve yüreğinize sağlık.
Yüreğinize, kaleminize sağlık.
Saygılar.
TÜM YORUMLAR (2)