Ümitlerim tüter baharda rayiha dilince,
Çiçeklerim firdevs mevsiminde ikbal olur.
Kara toprak bahara özünden renk verince,
Ruhum bahçıvanı bekleyen lalezar olur.
Gökkubbe muştu saçınca baharın feyziyle,
Sordum; nerede verdiğim karanfil?
Soldu dedi yar, eğdi başını
Ya kara gözlerini sildiğin mendil
Doldu dedi yar, eğdi başını
Hangi yalan usandırdı seni benden
Yürek defterime satır satır yazmak seni
Ve sayfa sayfa yırtıp atmak seni içimden
Gönül tezgâhıma ilmek ilmek seni dokumak
Ve sonra iplik iplik sökmek seni yürekten
Kahır tutmayı sevmezsin bilirim
Zamanın akmadığı anlar içinde
Beni andığını bileyim sadece
Sonra; sevsen de olur sevmesen de
Ve neden ki ellerim seni özler
Kaçıp gidebilmek bir gün bu şehirden
Gidebilmek huzurun münzeviliğine
Bir sefer ki; bitmiş takvimden
Cemrenin bahardan sindiği yere
Yıldızlar gibi gidişin, ayrılığında kader
Baharı bahar yapan çiçekse
Seni sen yapan nedir?
Gül gibi açardın gülünce,
O gülüşteki anlam benden midir?
Döngel ansızın
Çünkü o şarkıyı seninle sevdim
Seninle başka gördüm güneşin batışını
Uzak şehirlerin insanı olduğundan beri
Her şarkıda sesin var
Her rüzgâr kokunu getirir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!