Biliyormusun, ben biliyordum,
İlk fırsatta kendimi bitireceğini,
İlk gördüğümde anlamıştım bunu,
Birgün bana bensiz gelip;
Sensiz gideceğini..
Anne ağacının mevyeleriyiz.
İçimiz, özümüz onla dolu.
En güzel içten kopuşu yaşatan meyveleriz
İçlerin en güzelinden kopan bizleriz.
İlk ve en güzel kopuşumun şahidi ANNEM
Bekliyorum.
Gitmeliyim ki gelebileyim derdin.
Ya sen gitmedin.
Ya ben ben değilim.
Günler gecelere
Herkes şiirini yaşar yaşamının
Bizlerden hep anlamamız beklenir.
Ama düşünmezler ki, bizler dediğimiz.
Hem şiiirini yazar yaşamın, hem okuruz.
Biri uzaktan bakar bize
Duygular ve şiirlerle dolu hayatları olan
Bir dolu insan arasında
Kendini yalnız hissetmeyen var mıdır acaba?
Yada bir şiir okuyunca
Bir şeyler hatırlatmayan.
Unutmadan yazayım diye,
yakaladığım kafiyeyi,
acele koştururken
telaştan unutuyorum.
Sonra bakıyorum ki;
İçinde her şeyi bulduğum
bir şiir okudum.
o andan sonra,
ne zaman bir şiir yazmaya çalışsam
ondan bir şey çalmadan
yazamıyorum
Kocaman bir boşluk var içimde
Hiç bir şeyle dolmayan,
Karanlıklar öyle derinki.
Ne yana dönsem hayalini eskiten yüzlerle dolu.
Dünya senli zamanlarda da böyleydi yoksa?
Kadın aşkları,
Destanlara figüran kaynağıdır.
Nicelerine kimlik madeni,
Nice yol kaybedenlere
Hayatta kalma bahanesidir.
Her şey
Gazetelerdeki yazılanlardan
Farklı ise ne kadar
O kadar olamıyoruz
Düşündüğümüz gibi
O kadar düşünemiyoruz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!