Celaleddin Arslan Şiirleri - Şair Celale ...

Kararan afakımız aydınlandı seninle
Beklenen umudumuz güneş olup doğansın
Sönerken ocağımız alev aldı seninle
Dünyaya gururumuz güneş olup doğansın

Bakışları derindir gözü alır gök gözlü

Sessiz bir çığlıktır yaşadığım aşk
Kendimden başkası duymaz bilirim
Gönlümü ayırdım hazırladım köşk
Kendinden habersiz bilmez bilirim

Gözleri değerse gözlerim akar

Gönül kapım açık yerinde olsam
Girer kurulurdum geçmezdim senden
Sevgiye hasretim sevdanla dolsam
Gönlüne dururdum geçmezdim senden.

Dünyada başkası kalmasa bile

Yaşamak zor gelir sen yoksan eğer
Aldığım her nefes düşmandır bana
Gönül otağıma kurulmuş meğer
Yokluğunda dünyam zehirdir bana

Bakışın çok hoş güzeldir senin

Yoruldum

Dünyamı aydınlat çoban yıldızı

Ne Mehmet Akif’im, ne Necip Fazıl.
Maksadım dünya ya nam salmak değil
İstenmeyen anda aniden hasıl
Düşmüşüm torbaya ekmelik değil

Tepemde boş alan çoğaldı artık

Bulunduğu yeri bilmez
Gülünecek yerde gülmez
Adam gibi yürüyemez

Anlayıştan hepten ırak
Kel başa şimşir tarak

Sen ne biçim insansın,hem vatanım diyorsun.
Dağlar da, askerime kurşunu sıkıyorsun.
Vatanın suyunu içiyor, ekmeğini yiyorsun.
Köpek yediğini bilir, sınır çizmek neyine.

Ey şerefsiz, bu vatan bizim sizlerin değil.

Ovalar yemyeşil, sevdadan yana
Güller açtı bize, gülümse gülüm
Gülleri derledim, solmadan daha
Güller açtı bize, gülümse gülüm

Kanasın her yanım, sevdamız için

Ben sana gül dedim ömür biçmedim
Seni sadece ben koklarım gülüm
Çöllerde gezindim suyun içmedim
Seni sadece ben koklarım gülüm

Gülün ömrü azdır derler inanma