Evli dört çocuk babasıyım. Depremden sonra şiir yazmaya başladım. Özellikle çocukları anlatan şiirler yazmayı seviyorum.
Her yerde acı yüzler
Bedenlerde kesilmiş derin izler
Karanlıkta kaybolmuş çocuklar
Çığlıklar, feryatlar.
Yürekler tutuşmuş yangın var
Yok oldu renkler bir bir
Artık sadece siyah var
Soldu bütün çiçekler
Yalnız çalılar kaldı.
Gazze’de uçuyor çocuklar
Ben sadece bir çocuktum, sokakta oyun oynayan.
Ne oldu da vurdunuz beni, suçum neydi.
Bombalar yağdırdınız üzerime, molozlar yığdınız başıma.
Toza toprağa boyadınız küçücük bedenimi.
Batıda ki çocuklar huzurla uyurken yataklarında,
İnsanın kalbi taş olsa parçalanır toprak olurdu.
Yüreği demir olsa dayanamaz erirdi.
İnsan acımasızlıkta vahşi hayvanları geçti
Öldürüyor acımadan masum çocukları.
Nereye kadar devam edeceksin ey insanoğlu!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!