Çektiğim Kahır Şiiri - Bekir Yavuz

ÇEKTİĞİM KAHIR

Baharda açılan, bir çiçek gibi,
Sana dokunmaya, kıyamazdım yar,
İnan sakınırdım gözümden seni,
Seyretmeye bile, doyamazdım yar.

Gidişin sessizce, bir söz demedin,
Yıktın şu dünyamı kahretin beni,
Issız kuytularda yanlız bıraktın,
Kan ağlar yıllardan beri yüreğim.

Sen evvelim idin, sen oldun ahir,
Bana bıraktığın, çektiğim kahır,
Kırk yıldır içerim hatıran zehir,
Ne sen mutlu oldun, ne ben sevdiğim.

Bir kenarda kaldım çaresiz kalbim,
Ben o günden beri, isyan ederim,
Kırık dökük canım, beden de tenim,
Yılların ardında, kaldı hayalim,

Bektaş'ım zahmetsiz, aşka aşk denmez,
Hasretlik çekmeyen sevdayı bilmez,
Bir günlük aşklar var, tarihe geçmez,
Beni hasretlere koyan sevdiğim.

Ne bir söz dedin, ne veda ettin,
Beni sessizce bırakıp gittin,
Kırk yıldır senden bir haber dedim,
Adın dilimde,hep seni andım,
Bu yürek hasret, ben kahır çektim.

Issız kuytularda,başımı eğip,
Boynumu büktüm,seni bekledim.
Göz yaşımı hep,içime döküp,
Adın dilimde,hep seni andım,
Gizli gizli ben,sana ağladım.

Bekir Yavuz
01/ Haziran/2018/Cuma
Beyoğlu/İstanbul.