Çektiği Soluğunda Şiiri - Taştan Çıralar

Çektiği soluğunda annesini koklarken
Buğulu gözlerinden hasreti tütüyordu
Kapandığı zindanda yüreğini saklarken
Başına değen elin bakışı yetiyordu

Dokuz on yaşlarında ölümle ayrılışın
Delip geçen okları ruhuna batıyordu
Kendini anlayanla yeniden dirilişin
Kopup gelen sevgisi canına can katıyordu

Artık yalnız değilim diyerek tutunduğu
Yaşamın bahçesinde bülbüller ötüyordu
Bak seni seviyoruz diyenlerin sunduğu
O sevda çiçekleri yetip de artıyordu

Donduran kimsesizlik üşütürken yavruyu
Taştan’ın dünyasında umutlar bitiyordu
Bir gönül yarasını arındıracak suyu
Damarında ılıtıp kanına katıyordu...

24.04.2008