yok baba, büyüdüm ben
artık çorapların büyük gelmiyor
çekmecenin üçüncü gözünün
göğsümü deldiği zamanlardı
hatırlıyorum
dolabına saklanıp da
ceketinin içinde kaybolduğum
küçücük yaşta kendimi bulduğum
son yelkovandı
hatırlıyorum
çekmecen ki o zamanlar
kocaman bi dehlizdi
her saklambaçta içine girer
dolabın arkasına geçer
evden çıkar giderdin
yoksa onlar alır giderlerdi seni
hatırlıyorum
sonraları
o dehliz de yuttu akreplerini
bağrımın yuttuğu gibi...
kim bilebilirdi
çekmecenin gaybdan seslendiğini...
(yok baba, büyüdüm ben
çorapların büyük gelmiyor artık.)
ㅤㅤㅤㅤㅤㅤ
ㅤㅤㅤㅤㅤㅤ
13 Aralık 2024
İstanbul
Kayıt Tarihi : 19.6.2025 00:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!