Çekmeceler Şiiri - Zehra Akşit Eroğlu

İcine rüzgâr doldugunu hissetti
Eğildi baktı ,
Vücudundan çıkmış bir uzantı
Boş muydu ?
Meraklandı yaklaştı, 
Bir çekmeceydi  açılan derunundan,
Hafifledi sallandı,
Yürüdü kendi dehlizlerinde ..
Kurumus tomurcuklar ,
Çocuk örüklerine saklanmış korkular ,
Demet demet ayrık otları,
Portakal çiçekleri ,
Ayrılık kokan...
Güneş doğmasaydi korkardı
Yürüdükçe mavileşen iç'inde
Yaseminler çimenle oynaşıyordu
Karıştı içlerine
Birliktelik ,gülmelik
Derinlik , bilgelik
Aşkı dansa kaldırdı
Aşk hiç bu kadar
Aşk olmamıştı
Yağmur indi üzerlerine
Sevdalar sevdalıkları
Kalpler kırgınlıkları
Menfaatler fedakarlıkları
Yürümeyen sohbet duvarları
Çabanın kıymetini anlayıp
Yıkıldılar,
Çekmeceler içinde.