Çekme Oğul... Şiiri - Mehmet Şahan

Çekme oğul; def eyle, nefis denen illeti,
Yerlerde süründürür, her halini zül eyler!
Çekme oğul; ref eyle, sana gelen zilleti, (*)
Zulmete büründürür, kor halini kül eyler!

Çekme oğul; sef’ eyle, kanma nefsin ahdine,(**)
Zerre hayır getirmez; şer yazdırır lahdine!
Diyar, diyar gezdirir; gelir ecel vaktine,
Şehvete övündürür, altınını pul eyler!

Çekme oğul; saf’ eyle, yanına yaklaşmasın,(***)
Uzak dursun özünden, özün çoraklaşmasın!
İlham alma sözünden, karaysa aklaşmasın,
Vahamete döndürür, kaftanını çul eyler!

Çekme oğul; ka’f eyle, senden alsın emiri,(****)
Öyle doğru görsün ki, çelik sansın demiri!
Aklın nefsi hapseder, sen olursan amiri,
Açar dostun bağında, dikenini gül eyler!

Çekme oğul; nef’ eyle, boyun eğdir nefsine,(*****)
Kendinden emin olsan, yine girme bahsine!
Şahan der toz kondurma, insanlığın ismine,
Rahmete sevindirir, Yaratan’a kul eyler!

(*) ref: Lâğvetme, hükümsüz bırakma.
(**) sef’: Yandırmak, kara etmek.
(***) saf’: Sille vurmak, tokat atmak.
(****) ka’f: Koparmak.
(*****) nef’: Faydacılık, yararlılık.