Çekiştirme Şiiri - İbrahim Bayraktar

Biri altta biri üstte iki dişim kaldı ağzımda,
Ben onlarla lokmaları ezemiyorum be yavrum,
Ekmeğin kurumuşu hep de benim karşımda,
Eveliyorum, geveliyorum yutamıyorum be yavrum.

Sofrada yerimi ayırmıyorlar,
Düz yolu bana, bayır diyorlar,
İkisi birlikte, girip kol kola,
Beni evde yalnız koyuyorlar be yavrum.

Bir lafa karışsam aklın ermez diyorlar,
Benden uğrun neler neler yiyorlar,
Helaya bile gitsem beni gözlüyorlar,
Rahat nefes bile alamıyorum be yavrum.

Gözlerimin feri yok, kulaklarım duymuyor,
Gelin, misafirlerin yanına beni koymuyor,
Oğlumda ondan yana, bana uymuyor,
Bıktım senden gayrı diyor, be yavrum.

Dizlerim sızım sızım sızlıyor ağrıdan,
Bu acıya dayanamam gayrı ben,
Kafamı yastığı koydum mu uyurdum eskiden,
Şimdi sabaha kadar uyuyamıyorum be yavrum.

Yavrumun yavrusu benim torunum,
Mayası bozuk her halde soyunun,
Aha hepsi çürük kolumun,
Komşulara bile diyemiyorum be yavrum.

Üç aylık maaşımı bana göstermiyorlar,
Benim paramı benden evvel yiyorlar,
Bana, soğuk çorbayı ye de; zıbar diyorlar,
Sabaha kadar, uğrun yiyorum be yavrum.

Daha söyleyecek pek çok sözüm var,
Fazla konuşursam kapıya koyarlar,
Belki kafamı kırar, gözümü bile oyarlar,
Daha çok yaşamak istiyorum ve yavrum.

Biri elin kızı; benim gelinim,
Biri benim parçam, biri torunum,
Bu elin değil benim sorunum,
Yine de bedduaya kıyamıyorum be yavrum.

7.12.1997