Yoksul sabahların sıtma nöbeti,
Kasırga estirir ummadık yerde.
Işık oyununa mıhlanmış saat,
Dünyanın tersine her an seferde.
Yüreği ağzında akşam güneşi,
Boynunu bükerek geçer ufuktan.
Umudu zindana tutsak yapanlar,
Kürsüde söz eder haktan, hukuktan.
Konfor atağının balyoz sesleri,
Susuz kuyularda salınan sarnıç.
Yıkıntı altında cüretkar yaşam,
Damsız bacalara sinen kırlangıç.
İki büklüm duran katı atıklar,
Doğanın koynunda zehirli pasta.
Kuşkunun kanıtı güven yokluğu,
Lafın bolluğunda zihinler hasta.
Oluşum evresi yetersiz etki,
Çağrışım düşlerken yenilgi başlar.
Etik kuramların dönemecinde,
Dayatma adına artar yokuşlar.
Derece almıştır.Dr.Nedim UÇAR
Nedim UçarKayıt Tarihi : 13.2.2010 21:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!