Çekişme Şiiri - Zeynep Sümeyye Karaoğlu

çekiliverir kalbe coşkun bir sevgi
bir unutuşun ardından
toprağa da su usulca böyle çekilir

çekiliverir göze yaş tüm dinmezliğiyle
kalabalıkların öznesizliğinde
akşamda perdeler bir bir böyle çekilir

çekiliverir derinden bir nefes
her bekleyişin bitiminde
ufuktan da güneş böyle çekilir

çekiliverir bir anı daha sineye
sonsuzluğunu görürsün umudun
her zikir tespihte böyle çekilir

çekiliverir biri köşesine
onca seslenişin duyulmazlığında
her gönülde hasret böyle çekilir

çekiliverir bir yuh anlatılanlara
tükenmişliği görürsün sözlerde
konuşmada da böyle güçlük çekilir

çekiliverir birçok doğru yanlışa
yorgunluğunu tadarsın arayışın
ruhun böyle hesapsız falakaya çekilir

çekiliverir her gün temize yastıkta
gözlerinin tavanda kalmışlığıyla bir rüya
suda ters kürek böyle çekilir

çekiliverir acemilik her başlangıçta
ne kadar batınını bilsen de
her bitirişte böyle güçlük çekilir

çekiliverir emek kan ter suretinde
şerliği bilinir her nasılsa içindekinin
bir anda her şey böyle ipe çekilir

çekiliverir her naz kendi israfında
tadında kaçışı vardır köşe bucak
her harcanış böyle sorguya çekilir

çekiliverir bir yokluk tüm sanrılarıyla
dil ağrıyan dişin yakınında döner
bu kadar varlığa böyle rest çekilir

çekiliverir el etek her sanıştan
kanaat etmeyi öğrenirsin
ruh da bedenden böyle çekilir