Çekirge Şiiri - Ali Fuat Batu

Orada, bir çocuk doğdu,
Çığlık çığlığa!
Kimse duymadı.
Sonra büyüdü,
Aç, sefil,
Acılarla, dertlerle,
Kimse görmedi.
Oyuncağı yoktu, atı, arabası.
Bakıyordu geleceğe yaşlı gözlerle,
Özlem içinde,
Umut içinde,
Beklen içinde;
Sonra, bir çekirge tuttu,
Bağladı kibrit kutusuna;
Oyundu onun için,
Acı çektiğini bilemedi, kendi gibi!
Çocuk,salladı çöpten kamçısını çekirgeye,
Çekirge yılgın,
Çekirge bezgin,
Çekirge bitkin,
Çekti kibrit kutusunu;
Sanki, çocuğun acısını, derdini çekiyordu!
Ama gittikçe ağırlaştı kibrit kutusu,
Çocuğun acıları, dertleri gibi,
Çocuk, tekrar salladı çöpten kamçısını,
Çekirge çekti kibrit kutusunu,
Son bir azim,
Son bir güç,
Son bir korkuyla!
Sonra, bıraktı kolunu, kanadını!
Kurtuldu kibrit kutusundan.
Çocuk yaptığına pişman,
Yaptığına üzgün,
Dert içinde,
Acı içinde,
Kırılan özlemi,
Kırılan umudu,
Çekirge kurtuldu kibrit kutusundan,
Ama ya çocuk? !