Çekirdek Tesellisi Şiiri - Ali Hakkoymaz

Çekirdek ölür;
Kocaman ağaç olur.

Çocuklar ölür,
Anneler ağlar:
'Üşür benim çocuğum oralarda,
Aç biilaç ne yapar? '

Dile gelir çekirdek:
'Ağlıyorsun;
Bir de bana bak!
Razı olmadım dünyaya
Toprağa düştüm;
Üşüdüm mü bak!

Dal budak oldum.
Çiçek, meyve, yaprak...
Ağlayorsun da;
Baharlara yeniden bak! '

'Nereye çocuğum, nereye?
Bizi bırakıp ha!
Daha süt kuzusuydun,
Koşup oynayacaktın;
Neydi bu acelen? '

Uzar gider ağıtlar.
Sığamayız kocaman evlere;
Dar gelir dünya!

Hani sığamazdık bir yere!
Hani bitmezdi hırslarımız!
Bitti, bak!
Sığdık 'bir nokta'ya.

Şimdi ölüm konuşur!

Der Karac'oğlan der:
'Üç derdim var;
Birbirinden seçilmez:
Bir ayrılık,
Bir yoksulluk,
Bir ölüm.'

Ferhat Şirin'den ayrıldı.
Yoksulluk bizimle gezer.
Ölüm peşimizde;

Nedense bitmiyor işimiz de!

De...
Ölüm peşimizde.

Çocuklar ölür,
Anneler ağlar.
Çekirdek yaprak yaprak,
Çiçek çiçek gülümser.
Bir dalı kalem eyler:
'Çekirdek ağaç oluyor;
'Ölmek ne ki! ' der.'