Çekirdek Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Sen benim yüreğimdeki çekirdeksin,
Seni yaralı kalbime ekmişim gözlerimle,
Sevmişim, beslemişim, büyütmüşüm,
Körpe sabahlarda kanımla, canımla sulamışım,
Ninniler söyleyerek körpe gecelerde uyutmuşum,
Sana dertlerimi anlatmak isterdim
Ömür boyu.
Unutmuşum.

Sen benim yüreğimdeki çekirdeksin,
Az mı bekledim sanıyorsun
Yüzünün ortaya çıkmasını?
Yüzünde gözlerinin, yanaklarının, dudaklarının,
Kaşlarının,
Başında saçlarının belirmesini?
Az mı bekledim sanıyorsun, anam-babam,
Gözlerinin
Beni görmesini?

Sen benim yüreğimdeki çekirdeksin,
Kabuğun ne kadar sertse, için de o kadar tatlı,
Denizdeki mehtap kadar şatafatlı.
Ben sana ne sular vermişim ruhumdan,
Sen bana ne bir boşa çıkan umtlar verdin,
Benim gibi bir inananın olmasa;
N ‘eylerdin?

Sen benim yüreğimdeki çekirdeksin,
Acımasızlığın bana, hışmın bana,
Zira; canlar kurban etmişim yoluna,
Kurban etmişim bir çekirdeğe umutlarımın fidanlarını,
Dünü, bugünü,
Yarını.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
BİR ESİNTİLİ KUŞLUK VAKTİ isimli Serbest Şiirler înden > 89-90/100)