Çekirdek Şiiri - Uğur Karataş

Son sırası cam parçalarından örülmüş
Briket duvarlardan aşıp, erik çalarak
Geçti Çocukluğum.

Nehir kenarında sazlıklarla gizlenmiş havuzlarda,
İkindi güneşi ile serinleyerek.

Defter kaplarını kamışlarla isleyip,
Yorgan iplikleriyle yaptığım uçurtmalar
Vardı İlkbaharlarda

Bilyelerim vardı pet şişelerinde
Saf hileleri alin terine katarak kazanılmış

Kitaplarım yoktu o zaman, okul kitaplarımı saymazsak.
Ufacıktı dünyam, sınırları mahallemin sınırlarına denk.
Kırmızı Belediye otobüsleri ile şehir turlarında
Fark ederdim yalnız olmadığımı

Yaz tatillerinde,
Tuzu gözlerimi yakan Akdeniz sonsuzdu gözlerimde.
Okyanusu Hayat bilgisi derslerinden bilirdim,
Canlandıramazdım gözümde.

Koskoca bir yürekle yasardım minicik dünyamı.