Ben Gidiyorum Şiiri - Midayet Kara

Bu yalan dünyaya, temel atamam
Bin yılım geçse de, hesap tutamam
Kalp hırsızı gibi, yarsız yatamam
Kalmadı bir işim, ben gidiyorum

Dünyada ne dertler, çileler gördüm
Bir güzel sevmeye, ömrümü verdim
Daha sağ iken ben, mezara girdim
Kalmadı bir işim, ben gidiyorum

Yüreğim gibi, bedenimde yorgun
Denize girmeden, yediysem vurgun
Kalp arıyor seni, yüreğim durgun
Kalmadı bir işim, ben gidiyorum

Yaşlandım, yoktur kapıyı açanım
Kalmadı bir yudum suyu, içenim
Artık yok, selam ver ipte geçenim
Kalmadı bir işim, ben gidiyorum

Yaş altmış bir, yüz ahrete çevrildi
Belim değil, boynum dahi eğrildi
Baş belada, gün akşama evrildi
Kalmadı bir işim, ben gidiyorum

Neler çektim neler, felek elinden
Kimseler anlamaz, benim halimden
Dert baştadır, çare gelmez elimden
Kalmadı bir işim, ben gidiyorum

Daha çok işim var, ömür yetmedi
Çekecek çilem var, burda bitmedi
İstediğim her şey, düzgün gitmedi
Kalmadı bir işim, ben gidiyorum

Mezarcılar, mezarlığa yürüdü
Ahret yolu, nasıl olsa göründü
Kalpte yara, ciğerlerim çürüdü
Kalmadı bir işim, ben gidiyorum

Ecel geldi kapımda, vade yetti
Azrail karşımda durur, yol bitti
Der Midayet, sevenlerim terk etti
Kalmadı bir işim, ben gidiyorum
Aralık 2009