Çekipte Gitti Şiiri - İbrahim Çiçek

Bir yar için yandım ateşe o da;
Dönüpte yüzüme bakmadan gitti.
Bülbül gibi feryat figan eyledim,
Ardına bakmadan çekipte gitti.

Hançer vurdu ciğerimin başına;
Zehir kattı böyle benim aşıma.
Nefsimle başladım ben savaşıma,
Yüzüme bakmadan çekipte gitti.

Yıllarımı böyle aldı götürdü;
Koca bir sevdayı birden bitirdi.
Benim gibi sadık dostu yitirdi,
Helallik almadan çekipte gitti.

İbrahim der; neden gülemiyorum?
Beddua etmeyi ben bilmiyorum.
Duygusalım böyle hep inliyorum,
Yüzüstü bırakıp çekipte gitti.