ÇeKiP GiTTi Şiiri - Adem Uysal

Sahilde dolaşırken, bir mecnuna rastladım,
Suya bir şey yazıyor, sonra da siliyordu.
Hasbihal etmek için, birazcık yavaşladım,
İçimden geçenleri sanki o biliyordu.

Dedim bu yazdığını, kim nasıl okuyacak?
Dedi beni yaratan, rabbime yazıyorum.
O da beni duymazsa, başka kimler duyacak?
Kuldan yardım isteyen, kullara kızıyorum.

Dedi suya yazılmaz, ben bunu biliyorum,
Hem kabul ediyorum, bu yaptığım delilik.
Başkasına değil, ben kendime gülüyorum,
Dünya kalıcı değil, o sadece gölgelik.

Rabbim şekil veriyor, bir damlacık pis suya,
Milyarlarca insanı, o sudan yaratıyor.
Genleri değiştikçe, çekiyor başka soya,
Geni bozuk olanlar, şeytanı aratmıyor.

O suyun üzerine, rabbim insan çiziyor,
Parmağımla birkaç harf, yazdım ise ne olur?
Yaratılış şeklini, birçok insan bilmiyor,
Nerede bir deli var, mutlaka beni bulur.

Ben ona veda edip, ayrılıp gidecektim,
Ellerini kaldırıp, bana dualar etti.
Ona doğru yürüdüm, teşekkür edecektim,
Suların üzerinde, koşarak çekip gitti.
************************************************
Misafiriz, misafirlik ten bihabber,
Şu bizi görenler ev sahibi zanneder....................Bilal Özcan