Çekip Gitti... Şiiri - Hüseyin Yanmaz

Çekip gitme
Seni bensiz benide sensiz bırakma
Yıllar yılı kovalarken
Dikenli tellere takılır yüreğim
Ben uçurumun kenarında dolaşırken
Kalbimde çok şey benimle birlikte yok olacak şimdi

Güneşin aydınlatan ışığıydın bana
Yeni doğmuş bir bebek gibi mahsum yüreğim
Berrak akan bir nehir gibi ter temiz bedenim
Vurdun beni sen yüreğimde şimdi çekip gidiyorsun

Oysaki seninle bir ömür boyu yaşamak için söz vermiştik bir birimize
Zaman geçtikçe rüzgar estikçe dalda yapraklar döküldükçe
Yüreğim kan ağlar sen dönmesen bana
Ne yiğitti yüreğim şimdi kırıp çekip gidiyorsun
Sevgiye dönen dünyamı karartıp gidiyorsun
Bekleyemem seni
Geceler uzun hüzünlü geçer gelmediğin zaman
O puslu camların ardında bakamam yollarına
Dur gitme gidersen kefenimin başını bağla
Yaşayamam sensiz

Rüzgar estikçe
Takılıyor yüreğim dikenli tellere
Dur gitme kim ne derse desin
Seni canımda çok seviyorum ben
Sanki bir daha dönmeyecekmişsin gibi ağlıyor içim
Çekip gitti bakmadı bile
Ağlayan yüreğim bakarken ardından...
Hüseyin YANMAZ.
11/01/2011