Çekip gitmeli sessizce....

Sessizce çekip gitmeyi bilmeli insan...
Daha fazla kırılmadan ve kırmadan...
İçine atmalı bazen kor ateşi...
Küllendirir ateşi gün gelir zaman....

Gitmeyi bilmeli insan bazen...
Herşeyi ardında bırakıp...
Duyarsızca çekip gidebilmeli...
Daha fazla alçalmadan...kırılmadan...solmadan...

Çekmemeli aynı acıyı her gün durmadan...
Her gün acaba diye...
Her gün 'bir umut' diye yaşamamalı...
Çünkü 'umutlar' ve 'acabalar' bir bir tükenir bazen...

İşte o yüzden....
Sessizce çekip gidebilmeli insan...
Umudun bittiği yerde...
Daha fazla yıkılmadan...savrulmadan...