Çekip Gitmekti Şiiri - Orhan Kaya 2

Çekip gitmek gerekti bu şehirden,
Önce kitaplarımı toplamaktı raflardan,
Valize hınca hınç doldurmaktı eşyalarımı,
Ve katıksız geçmişi silip atmaktı omuzlarımdan,
Umutla,hırsla,inançla sarılmaktı hayata.

Özgürce yaşamaktı,
Geçmişi unutmaktı,
Çekip gitmekti...

Usul usul çekip gitmekti bu şehirden,
Acılarını bırakmaktı ihanetin avuçlarında,
Kapıları ardına kadar açık bırakarak,
Yalnızlığımı paylaştığım odalarıma el sallamaktı,
Ve dost hançerini bir ömür sırtımda taşıyarak.

Umutla yaşamaktı,
Geçmişi unutmaktı,
Çekip gitmekti...

Habersiz çekip gitmekti bu şehirden,
Uzaklaşmaktı kan emici yarasalardan,
Bırakmaktı kuytularda vurgun yemiş anıları,
ve bir bir koparmaktı dallarından çiçekleri,
Güzel olan ne varsa alıp gitmekti bu şehirden.

Sevgiyle yaşamaktı,
Geçmişi unutmaktı,
Çekip gitmekti...

Sessiz sedasız çekip gitmek gerekti bu şehirden,
Onursuz ve şerefsiz bir yaşama kin kusmaktı,
Ve bütün insanlar yummuşken yüreğini dostluğa,barışa,
Bu şehrin beton çehresinde bırakmaktı göz yaşlarımı,
Yüreğimi beyaz bir sayfa gibi sunmaktı yeni hayata...

Onurla yaşamaktı,
Geçmişi unutmaktı,
Çekip gitmekti...

Yapayalnız çekip gitmekti bu şehirden,
Bütün kapılar kapalı,bütün ışıklar sönükken,
Ay ışığında iz sürmekti onurlu hayata,
Ustanın dediği gibi;
İnce uzun bir yol gitmekti gündüz gece,
Barış,dostluk
Ve kardeşçe bir hayat sunmaktı çocuklara.

İnançla yaşamaktı,
Geçmişi unutmaktı,
Çekip gitmekti...