Çekip Gitmek Şiiri - Özgül Özyılmaz

Kalanlar, bir başka bakar gidene
Mutludurlar giden için,
Zincirleri kırıcak cesareti gösterebildiği için
Ama üzgündürler kendi köşelerinde
Birini daha yolculamaktan,
Sevdikleri birini daha kaybetmekten..

Sanırlarki giden çok mutludur, kolaydır çekip gitmek
Dostları bırakmak geride, alışkanlıkları silmek
Başlamak yeniden,
Sil baştan bir başına gayret göstermek..
Oysa ne acı, ne zordur gitmek
Heleki yüreğiyle seven, gönülden bağlı olan için..

Kolay görünür, pırıltılıdır gitmek kalanlara
Bir giden bilir,
Bırakıp terk etmek zorunda kalan bilir yüreğindekini
Canının yanmasını, içindeki paniği, korkularını..

Ama hayat..
Şartlar zorlar herkesi bir şekilde
Ve gün gelir herkes bir giden olmak zorunda kalır
Kural bu, çare bu …

Hangi günki cesareti, güveni
Belkide ihaneti yaşar insan
İşte o gün başkaldırır, düşer yollara
Yaşamdır öğreten, tecrübedir yol gösteren
Yaşanmışlardır acı veren…

Ve bir taş basar yüreğine, set çeker duygularına,
Dalar düşüncelere, yüreğince, aklınca,
Çaresizlikle bir çare aramaya
Acı da verse bazen,
Kaçınılmazdır bırakıp gitmek bir an önce
Bırakılıp gitmektense bir gün..

Kolay mıdır herşeyi riske etmek?
Gitmek bilinmeze, bir yanı gitmekten ölürken insanın..
Ama hani o yapılması gerekenler vardırya,
Hani umut, hani belkiler vardırya
İşte onları yükler sırtına, yüreğine,
Gözünde yaş, içinde fırtınalar, çekip gider insan.
Her insanın bir gün yaptığı
Yapmak zorunda kaldığı gibi…

(15.08.2000)