Terketmek çekip gitmek hep fasa fisoymuş. İlk önce kendini terkedermiş insan. Kendi benliğinden vazgeçip, arzularını bir okyanusun ortasında ölüme terkedermiş.
Başkası gibi olmaya çalışırmış insan. Taklit edermiş bir başkasını. Ne oldum delisi gibi görünmeyip altan alttan kimseyi beğenmezmiş.
Terketmek gerekiyormuş hisleri. Hislerin varmış gibi davranıp güzel zannedilen çirkinlikler ve sonsuz çıkarlar uğruna kandırmalıymış insanları.
Nefes aldığını zannedermiş insan. İçini oksijenle değil yapma duygularla doldurup kalbini sadece bir organ olmaya mahkum edermiş.
Ölümüm senden olur
bilinsin
ne uçsuz bir kan akışı
ne buğusu kadehte rakının,
ela ve sonsuz bir teneşir uykusu
gözlerinin ağlamaklı bebeğine...
Devamını Oku
bilinsin
ne uçsuz bir kan akışı
ne buğusu kadehte rakının,
ela ve sonsuz bir teneşir uykusu
gözlerinin ağlamaklı bebeğine...
aman hep kendimizde kalalım :) tebriklerimle..
Paylaşım için teşekkür ederim
Duygulu, anlamlı ve bir o kadar da buruk yazınızı paylaşmak duygu vericiydi.
Tebriklerim ve sevgilerimle.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta