Çekip Gitmek Hep Laftaymış Çünkü Çoktan ...

Terketmek çekip gitmek hep fasa fisoymuş. İlk önce kendini terkedermiş insan. Kendi benliğinden vazgeçip, arzularını bir okyanusun ortasında ölüme terkedermiş.

Başkası gibi olmaya çalışırmış insan. Taklit edermiş bir başkasını. Ne oldum delisi gibi görünmeyip altan alttan kimseyi beğenmezmiş.

Terketmek gerekiyormuş hisleri. Hislerin varmış gibi davranıp güzel zannedilen çirkinlikler ve sonsuz çıkarlar uğruna kandırmalıymış insanları.

Nefes aldığını zannedermiş insan. İçini oksijenle değil yapma duygularla doldurup kalbini sadece bir organ olmaya mahkum edermiş.

İnsan bir hapishaneymiş meğerse kalp ise zindan. Bütün güzel duygulara kilit vurmuş bütün aşkları idam etmiş kendinde.

Sadakati, sevmeyi terketmiş insan. Yalanları memleketi saymış. Yalanlar şehrinde palavralarla dolu bir dünya yaratmış. En büyük yalanı kendine söylemiş insan. Yapma bir kalple sevdiğini sanmış aldanmış. Çıkarlar ile boşluklar yer değiştirmiş. Avuçlarında gökyüzü dolusu bir boşluk. Bakakalmış şaşırmış insan.

Terketmek çekip gitmek hep fasa fisoymuş. En uzaklarda kendisi varken anlamsızca bedenini uzaklara kaçırmış. Bandıra bandıra yemiş saçma sapan bir hurafeyi. Hiç kendi içine bakmadan arkaya bakmayı adet edinmiş.

Yüreklerin kıyameti kopmuş. Bütün duygular terketmiş ruhumuzu. Sığınacak yer arıyor kendilerine. Gözyaşı denen yürek acısının adı ıslaklık olmuş. Yaşayan son gözyaşları utanç içinde silinmiş. En son ne zaman ağladığını unutmuş insan.

ÇEKİP GİTMEK HEP LAFTAYMIŞ ÇÜNKÜ ÇOKTAN ÇEKİP GİTMİŞİZ KENDİMİZDEN.