Çekip gitmek Şiiri - Kpt Yılmaz Bektaş

Hiç bir şey aynı kalmıyor, her şey değişiyor sonuçta
Ne ben aynı benim ne de az önce baktığım manzara…
Işık hızıyla olmasa da ancak küçük insan bakışlarıyla
Gecenin karanlığından taa gün doğumunlarına
Dönüşüp duruyoruz zamanla değişen rengarenk ışıklarla…
Duyduğun, gördüğün, dokunduğun ve soluduğun ne varsa
Biraz sen kalıyorsun biraz başka sen oluyorsun o anılarla…
İnsan bu tahmini zor! Ne yapacağı da muamma sonuçta.
Bazen deli dalgalara benzer bazen de durgun sulara
Gece gibi, dalgın bakışlarla bakarken ağaran ufka
Hayranlığından mıdır bir an bile gözünü kırpamadığında
Çekip gitmez dediğinde, bir an aldırmadan akan zamana;
Yüreğinin kaldırmağından mıdır; gözünün gördüklerini
Anlaşılmaz; soluksuz öylece oradan çekip giderken
Belki de görmüyordur gördüğünü sandığında görmesi gerekeni
Ya da gözünün önünden gitmeyen ne çoktur görmeyi dilemediği…
Değilse bir umut ışığı olmasın insanı çekip götüren
Uzaktan gelen, kişiye özel hepimize görünmeyen..,

Yılmaz BEKTAŞ