Çekip gitmek Şiiri - Kudret Kırbıyık

etrafın üç kuruş etmeyen insanlarla dolu
her geçen gün yeni bir darbe yiyorum.
kimseye güvenmiyor kimseyi sevmiyorum
bunca darbeden sonra kendimden öte.

yalnızım,
sanki mezardaki yalnızlığıma bir temel
dünyadaki bu yalnızlık
ve aklım ipte sallanan bir kaçık!
ölümden korkmayan ya da
soğukluğunu bilemeyen ölümün.

bedenimde ölüm soğukluğu
ve çevrem sarhoş ruhlarla sarılmış
fütürsuzca kusmuklarında boğulmaya
meraklı.Aşk dedikleri puta tapan ruhlarla.

bu tepemde leş kargaları gibi dolaşan
ruhlardan da sıkıldım,aşklardan da
ve sıkıldım kefensiz yaşayan
mezardaki ölü:Dünyadan da
bir ıslık tutturup çekip gidesim var.