Çekip Gidiyorum İzmir'den

Gönlümü sürgün ediyorum,
Çekip gidiyorum İzmir’den…
Sensiz dar geliyor bu şehir bana,
Ruhum hayata küskün,
Gönlüm; kanadı kırık kuşlar gibi
Sensizliğin hüznü yoruyor beni…
Sanki gök kubbe, üstüme üstüme geliyor,
İçimde fırtınalar, içimde tsunami…
Kendimi bırakıyorum, Egenin hırçın dalgalarına,
Çekip gidiyorum bu şehirden,
Gidiyorum İzmir’den, artık boş geliyor her şey bana.
Sensizlik içimi, sensizlik ruhumu etti kalbur,
Dünyam boş bir fanus, ruhum göz göz yara,
Ruhsuz ceset gibiyim, kuru canımla baş başa,
Çekip gidiyorum bu diyardan,
Sensizlik boşluğa bakan gözler gibi,
Kilitlenmiş, donmuş bir ekranım sanki
Kendimi sürgün ediyorum hayattan;
Çekip gidiyorum; sensiz bana boş gelen bu handan,
Şimdi; senin içinde olmadığın ve sensiz kalan…
Anılardan, hatıralardan, geçmişimden…
Senin içinde olmayacağın gelecek günlerimden
Bir bir kapanmakta olan, yaşam yapraklarım-dan
Ve hatta deli gibi sevdiğim İzmir’den…
Çekip gidiyorum sonsuzluğa…
Çekip gidiyorum, gidiyorum bu şehirden.