Çekip gidersin... Şiiri - Mehmet Tunçer

ÇEKİP GİDERSİN
İşte yine ordasın
Korku ve kuşkularınla baş başa
Üstelik yapayalnızsın…
Yalnızlık deniz gibidir
Hangi sahili sonu
Hangi sahili başlangıcıdır
Bilemezsin…

Terk edilişler…
İhanetler…
Sevdikçe çektirilen acılar
Yürek sızıları
Kan olup akan gözyaşları
Sahiplendirir yalnızlığı
Vazgeçemezsin…

Artık onun esirisindir
Öylesine kanıksarsın ki yüreğindeki prangayı
Bütün iyiler kötü
Bütün güzellikler çirkin
Bütün doğrular yalandır
Güvenemezsin…

Bütün şiirler senin yalnızlığını yazar
Bütün şarkılar senin yalnızlığını söyler
İçin acır…
Yüreğin sızım sızım olur
Gözlerin ışıltısını
Aynalar güzelliğini unutur
Kahrolursun…

Ansızın bir martının denize dalması gibi
Şiir şiir bir adam düşer içine
Çıkartıp atmak istersin
Sen istedikçe senin diğer yanın
Sarmal sarmal sarılır
Kopamazsın…

Önce gözlerin ışıltısına
Aynalar eski güzelliğine kavuşur
Bilirsin ki o adamın içindesindir
Bilirsin ki o adam seni düşünüyordur…
Özlendikçe… Önemsendikçe…
Sıyrılırsın yalnızlığından…
…Ve bir günün bir akşamı ….
….Çekip gidersin…

MEHMET TUNÇER