Çekince Şiiri - Mehmet Bulut

Kısa ziyaretler karlı düşler barındırır
ama hep sıcak bırakılır soğuk kentler
ve uğramadığın sürece de sıcak kalır...
Görüyorum ki bu seyahatler
bedenimi gezdiriyor sadece
ve hala tutuk sende ruhum...

Oysa beynimde çukurlar açıyor
bedenimdeki izmarit izlerin...
Bu bitmez linç çoğalarak büyüyor,
hiç bir yasağı dinlemiyor hasretin,
göz altında resmin...
Ama iklimi değişti bu aşkın,
toplayacağın hiçbir hasat gideceğin yere götürmez,
bir son görünse de ufukların arasından...

Bense şimdi bir newroz arefesinde
yurt kantininin geniş ve soğuk salonunda
geçen dakikaları anarken bir bir,
çekincelerim kalmıştı soluksuz,
buzdan akşamlarda hayata dair.
Nasılda ortada ve nasılda gecikmiş,
küskün, biraz da dargın sana,
düşler...

Umut derdim...
Umut bana hiç uğramayan.
Ama yanlızlığımla dim dik ayakta hala ben,
yani sensiz bırakılan ben.
yine yurdun soğuk salonunu
en son terk eden ben.
Yazamadan
edemedim,
seni
yine
ben...