biz olumlu(+)düşündüğümüz an korkularımızı yenmiş oluruz.
kaybetmekten korktuğumuz her saniye,kazanmaktan uzaklaşırız.
daha yolu koyulmadan yada yolun başında bu yolun sonu olmaz dediğimiz an yolculuktan vazgeçmiş,
yalnızlığı seçmiş oluruz.her zaman ve her koşulda veren taraf olarak adlandırırız kendimizi,
hep ben en önce ben diye başlamak ziyadesi ile yanlıştır.neden hayatımızın merkezi olabilme
ihtimali olan yürekli insanlara ve kendi kalplerimize orantısız kaybetme korkusu,
güvensizlik baskısı uyguluyoruz???bırakalım o bizi odak noktası yapsın.
Beni bu eylül öldürecek
Bir aşk kadar zehirli,bir orospu kadar güzel.
Zina yatakları kadar akıcı,terkedilişler kadar hüzünlü.
Sabah serinlikleri; yeni bir aşkın haberlerini getiren
eski yunan ilahelerinin bağbozumu rengi solukları kadar ürpertici.
Öğlen güneşleri; üzüm salkımları kadar sıcak.
Devamını Oku
Bir aşk kadar zehirli,bir orospu kadar güzel.
Zina yatakları kadar akıcı,terkedilişler kadar hüzünlü.
Sabah serinlikleri; yeni bir aşkın haberlerini getiren
eski yunan ilahelerinin bağbozumu rengi solukları kadar ürpertici.
Öğlen güneşleri; üzüm salkımları kadar sıcak.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta