biz olumlu(+)düşündüğümüz an korkularımızı yenmiş oluruz.
kaybetmekten korktuğumuz her saniye,kazanmaktan uzaklaşırız.
daha yolu koyulmadan yada yolun başında bu yolun sonu olmaz dediğimiz an yolculuktan vazgeçmiş,
yalnızlığı seçmiş oluruz.her zaman ve her koşulda veren taraf olarak adlandırırız kendimizi,
hep ben en önce ben diye başlamak ziyadesi ile yanlıştır.neden hayatımızın merkezi olabilme
ihtimali olan yürekli insanlara ve kendi kalplerimize orantısız kaybetme korkusu,
güvensizlik baskısı uyguluyoruz???bırakalım o bizi odak noktası yapsın.
Bir deniz bekliyorduk. Duvara çarpıp ölmesi gibi
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
Devamını Oku
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta