''Çekilmiyor bu hayatın çilesi

Çekilmiyor bu hayatın çilesi
Neye baksan içindedir hilesi
Hasret oldu bir kez olsun gülesi
Gam kederler peşisıra geliyor
Ne öldürür nede hayat veriyor

Uzlet diye bir odaya kapandım
Gece gündüz el açıpta yalvardım
Azda olsa kötü nefsi onardım
Emmareden, levvameye basamak
Mühim olan emmareyi kınamak

Yaşantıyı zehir eden nefismiş
Her isteye naçar beden başeğmiş
Bunca yıldır hala yeter dememiş
Uyanınca akıl çekti freni
Kurtarmıştı raydan çıkan treni

Dergahında dervişliği tadınca
Mürşid ile zikirlere dalınca
İhlas ile kalbe nurlar akınca
Hayatımın tadı tuzu değişti
İman, akıl, bir noktada birleşti