Çekilmiyor Şiiri - Yunus Akkale

Ahlak, fazilet çıkıyor sefere
Ölüm var kapıda, can çekilmiyor
Kıymet biçilmez alında tere
Yel var havada, duman çekilmiyor

Aslı unut, benze düşman soyuna
İnsanlar gelir, kör yerde oyuna
Kurtlar çoban oldu dağda koyuna
Gör bizim elde çoban çekilmiyor

Armuda aşıla, benzer alıca
Ateşsiz ocağı tütmüyor baca
Zalimler sahip zahmetsiz bir taca
Her günü türlü, ferman çekilmiyor

Elbise olmaz, domuzun postundan
Kardeş bilmeyen, ne bilir dostundan
Emanete eman kalksın üstünden
Kara günde kal, zaman çekilmiyor

Kazanır serveti hesabı zorda
Haramı helâlı tüm varı karda
Gün gelirde bir gün kalınca darda
Mihnet çok kötü, aman çekilmiyor

Kırma hatırı, hoş tut şu gönül ü
Çürüyor bedeni, yaşıyor ölü
Nefiste kiri, temizlemez gölü
Dalgalı göller, umman çekilmiyor

Her bulduğun yer, bilmiyor lezzeti
Mideden geçer şerefi, izzeti
Haydi, yürü cahilden al icazeti
Hesap görülür, divan çekilmiyor

Mazlumun gör ah ı kalmaz şafak söker
Hak yerini bulur, kanlı yaş döker
Kaygısız bir baş kalmaz elem çöker
Gam, keder yaşa, inan çekilmiyor

Mızrak delmiyor, ok geçmez sinesi
Kan emer asalak, çoktur kenesi
Durmaz konuşur iş yapmaz çenesi
Dağlarda kaldım, viran çekilmiyor

Dizinde derman var, bilmez meramı
Her gün kelam söyler, bilmez selamı
İdamlık karan var, kırdı kalemi
Çok acır parmak, kıran çekilmiyor

21 Kasım2007 Kahramanmaraş